Konwencja ATP to międzynarodowa umowa dotycząca przewozu artykułów spożywczych szybko psujących się. Polska przystąpiła do konwencji w 1984 roku.
Konwencja ta reguluje zasady przewożenia towarów spożywczych, takich jak między innymi:
- produkty rybne,
- produkty mięsne,
- produkty mleczne,
- warzywa, owoce,
- tłuszcze.
Umowa określa warunki, które powinny spełniać środki transportu do przewozu szybko psujących się artykułów żywnościowych, zawiera m. in. definicje, normy, warunki badań, sposób oznakowania specjalnych pojazdów oraz temperatury wymagane podczas przewozu.
Stosowanie przepisów wynikających z Umowy ATP jest obowiązkowe w przypadku transportu wszystkich produktów mrożonych oraz niektórych produktów schłodzonych.
Każdy pojazd, który będzie używany do transportu artykułów szybko psujących się musi posiadać tak zwane świadectwo zgodności środka transportu, powszechnie nazywane certyfikatem ATP. Wydawaniem świadectw zajmują się instytucje, które zostały do tego uprawnione przez Ministerstwo Transportu. W Polsce są dwie tego typu instytucje: Centralny Ośrodek Chłodnictwa w Krakowie oraz Wydział Maszyn Roboczych i Transportu Politechniki Poznańskiej. Każdy pojazd, który posiada certyfikat otrzymuje specjalną nalepkę do umieszczenia na nadwoziu pojazdu.
Zanim kierowca wyruszy w trasę, musi wykonać kilka obowiązkowych czynności. Przede wszystkim, skrzynia ładunkowa pojazdu musi być dokładnie umyta i zdezynfekowana. Następnie kierowca powinien upewnić się, że wewnątrz panuje odpowiednia temperatura. Musi też sprawdzić czy rejestrator temperatury działa prawidłowo. Przy odbiorze towaru kierowca może zostać poproszony o przedstawienie wydruków z rejestratorów. Wymagane jest, aby temperatura była rejestrowana minimum co 5 minut. Jeśli transport trwa dłużej niż 24 godziny, rejestracja jest obowiązkowa co 15 minut. W przypadku przewozów trwających powyżej tygodnia jest to minimum godzina.
Dodatkowo należy pamiętać, że osoby, które w jakikolwiek sposób stykają się z towarem szybko psującym się muszą posiadać ważne badania epidemiologiczno-sanitarne. Chodzi tu więc zarówno o pracowników produkcji, jak i osoby pracujące przy pakowaniu i dystrybucji.